Powered By Blogger

17 Mayıs 2012 Perşembe

Kendime Armağan

              İşte hepsi bu lanet güzel şarkı yüzünden.Konuyu şarkıya getirecektim de getiremedim.Ben şarkıyı çok ama çok sevdim.Şarkıyı söyleyen kadını da kendime benzettim.Klibi de izleyerek dinlemenizi tavsiye ediyorum.Çünkü klibiyle daha fazla sevdim.Tam beni yansıttığını düşünüyorum şarkının.Sözlerine bayıldım.Klipteki ben olmalıydım! Çok kıskandım tahmin etmişsinizdir.Ben böyle güzellikleri seviyorum,bu
sözleri,bu tınıyı,bu renkleri...




                                                    HİNDİ ZAHRA - BEAUTİFUL TANGO







P.S;Tam bahar aylarının şarkısı.Aşkın,güzelliğin,renklerin... Kanıma girdi benim...

Selam İle Kısaca


                    Buraları pek bi ihmal ettim.Eskisi gibi sürekli boş değil maalesef vakitlerim.Hatta şunu çiziktiriyorken bile ''uyusa mıydım?'' diye geçiriyorum içimden doğrusu.Ben buraya hiç yalan çiziktirmedim,takip ediyorsanız zaten biliyorsunuz demektir dostlarım.
Vaktim yok çünkü daha fazla vakit geçiriyorum kendimle,arkadaşlarımla,ailemle.Geçen sene bu zamanlarda olduğu gibi kendimi odama kapamış,hayat ışıklarını söndürmüş karanlıkla yaşayan Ben değilim.Terk ettiğim ne varsa geri döndüm.Biraz isteyerek biraz da

zorla.

                  Hepimizin başından kötü şeyler geçti elbette biliyorum ama biz; arkadaşlarım ve biz çok kötü zamanlar geçirdik.Hala geçiriyoruz.Telafisi,çözümü olmayan kötülükte.Kahredici,azap verici.Bu yüzdendir ki itiraf etmeliyim benim yaşadığım kalp kırıklığının ardından aşk acısıyla açtığım bu blog,artık içimi dökmek amacından çıkmış oldu.
Yani bir üst seviyesine şahit olunca acının,inanın sadece bloguma yazmak değil gün içinde yaptığım her şey o kadar boş geliyor ki! Anlatmaya çalışıyorum ama anlatamayacağımı biliyorum.Eskisi gibi de ota,kuşa,böceğe bakıp yazamıyorum esasen.Belki bir fırsattı o süreç sonuna kadar kullanmam gereken.Elimden geleni yaptığımı düşünüyorum,çok yazım var hala yarım bıraktığım defterlerin arasında bir yerlerde,çoğunun başlığı bile yok...



                  Neyse,şu zamandan bahsedeyim biraz size.Rahatlayın.Hayatınızın gerçekten sandığınız kadar berbat olmadığını anlayın,eğer en sevdikleriniz ahirette buluşmak üzere henüz terk etmediyse sizi.İşte o ki son durağıdır o çarelerin,gözlerimle gördüm. İnanın eğer bütün sevdikleriniz sizinleyse,Allah birini almadıysa yanına dünyanın en mutlusu olmalısınız. Kucaklaşmaya vaktiniz varken,sevdiğinizi söyleyebiliyorken israf etmeyin zamanı.Zaman akıp gidiyor işte! Hepimiz bir sona doğru ilerliyoruz,bir nihayete...
Sözüm hepimize,bir keşmekeştir ki içinde eriyip bitiyoruz günden güne.Bakıyorum kendime,herkese bir ''en olma arzusu'' almış başını... Kim ne giymiş?,Ne yemiş?,Ne almış?,Kimleymiş?,Nerdeymiş?... Soruların sonu yok ki! Sanki herkes aynı,herkes aynı fabrika çıkışlı.Çoğunluk elini nereye atıyorsa oraya yöneliyor günümüz insanı.Kendince bir yol çizmek kolayına gelmiyor çünkü.Yollar da aynı yere çıkıyor farkında değil...


                  Tekrar neyse,yeterince şikayet ettim.Yine gece yarısını geçireceğim kısaca bir şey çiziktireyim derken.Yarın sınavım var oysa benim.Ahh Allah'ım ne yapıyorum ben?! :) Yine bir şarkı paylaşmak niyetiyle yazayım dedim de nerelere nerelere geldim.En iyisi burada bitirelim şimdi,tekrar vakit bulunca dönerim.Dönene kadar en sevdiklerinizle kucaklaşmış olmanızı diliyorum.Sevgiler karma karışık Aşık Kalem'den!

P.S: Şarkı hemen ardından geliyor :)